प्रसारमाध्यम डेस्क :
जग पायी फिरणारा योद्धा: कार्ल बुशबी अंतिम टप्प्यावर
१९९८ मध्ये चिलीच्या टोकावर उभे राहून, ब्रिटिश नागरिक कार्ल बुशबी यांनी ‘गोलायथ एक्सपेडिशन’ची सुरुवात केली आणि इंग्लंडला पायीच परतण्याची शपथ घेतली. कोणतेही मोटारयुक्त साधन न वापरता जगाची पायी प्रदक्षिणा करण्याचे त्यांचे स्वप्न आता पूर्णतेच्या उंबरठ्यावर आहे.
नोव्हेंबर १९९८ मध्ये, वयाच्या अवघ्या २९व्या वर्षी, ब्रिटनचे माजी पॅराट्रूपर कार्ल बुशबी यांनी एक विलक्षण ध्येय डोळ्यांसमोर ठेवले— कोणतेही मोटारयुक्त साधन न वापरता संपूर्ण जग पायी फिरायचे. आज, तब्बल २७ वर्षांनंतर, ५६ वर्षीय बुशबी आपल्या या ऐतिहासिक प्रवासाच्या अंतिम टप्प्यावर पोहोचले आहेत. सोशल मीडियामुळे पूर्णपणे बदललेल्या जगात ते आता नव्या दबावांना सामोरे जात आहेत.
सध्या बुशबी त्यांच्या प्रवासाच्या शेवटापासून सुमारे १,००० मैल दूर आहेत. हा प्रवास मानवी इतिहासातील सर्वात दीर्घ पायी मोहिमांपैकी एक मानला जात आहे.
१९९८ मध्ये चिलीच्या टोकावर उभे राहून त्यांनी ‘गोलायथ एक्सपेडिशन’ सुरू केली आणि इंग्लंडमधील आपल्या मूळ गावी—हुल—पायीच परतण्याची शपथ घेतली. कोणत्याही प्रकारचे यांत्रिक किंवा मोटारयुक्त वाहन न वापरण्याचा त्यांचा निर्धार आजही कायम आहे. वॉशिंग्टन पोस्टच्या वृत्तानुसार, ते सप्टेंबर २०२६ पर्यंत हुल येथे पोहोचण्याची अपेक्षा आहे.
या २७ वर्षांच्या प्रवासात बुशबी यांनी तब्बल २५ देश पार केले आहेत. वाळवंटे, युद्धग्रस्त प्रदेश, दाट जंगले आणि गोठलेले समुद्र—अशा अत्यंत कठीण परिस्थितींमधून त्यांनी मार्ग काढला. पॅटागोनिया, अँडीज पर्वतरांग, मध्य अमेरिका, मेक्सिको, अमेरिका, रशिया, मंगोलिया आणि आशियातील अनेक भाग त्यांनी पायी पार केले असून, त्यांची सहनशक्ती आणि इच्छाशक्ती याचे हे जिवंत उदाहरण आहे.
ब्रिटिश सैन्यातील पॅराट्रूपर म्हणून केलेली सेवा हीच त्यांच्या प्रवासप्रेमाची सुरुवात ठरली, असे बुशबी सांगतात. सैन्यात असताना जगातील अनेक अद्भुत ठिकाणे पाहण्याची संधी मिळाल्यानेच त्यांच्या मनात भटकंतीची ओढ निर्माण झाली.
हा प्रवास केवळ अंतराचा नाही, तर स्वप्नांवर विश्वास ठेवणाऱ्या माणसाच्या अढळ निर्धाराची गाथा आहे.
कार्ल बुशबी यांचा ३१,००० मैलांचा अद्भुत पायी प्रवास हा मानवी जिद्द, चिकाटी आणि धैर्याचा विलक्षण दाखला ठरला आहे. सुरुवातीला हा प्रवास आठ ते बारा वर्षांत पूर्ण होईल असा अंदाज होता; मात्र भू-राजकीय अडथळे, आर्थिक संकटे आणि कठीण लॉजिस्टिक आव्हानांमुळे तो जवळजवळ तीन दशकांचा महायात्रा बनला. २००८ चे जागतिक आर्थिक संकट आणि कोविड-१९ महामारी यांचाही या प्रवासावर मोठा परिणाम झाला.
या ऐतिहासिक प्रवासाची सुरुवात बुशबी यांनी दक्षिण अमेरिकेच्या टोकावरील चिलीमधील पुंता अरेनास येथून केली. त्यांनी संपूर्ण अमेरिकेचा भूभाग पायी पार केला, ज्यात पनामा आणि कोलंबिया दरम्यानचा अत्यंत धोकादायक दारीएन गॅप ओलांडण्याचाही समावेश होता.
मार्च २००६ मध्ये, बुशबी आणि त्यांचे सहप्रवासी दिमित्री कीफर हे अलास्काहून सायबेरियापर्यंत गोठलेल्या बेरिंग सामुद्रधुनीतून पायी जाणारे पहिल्या व्यक्तींमध्ये सामील झाले. मात्र रशियामधील त्यांचा प्रवास व्हिसा अडचणींमुळे वारंवार खोळंबला. अनधिकृत सीमामार्गाने प्रवेश केल्यामुळे त्यांना पाच वर्षांची बंदी घालण्यात आली होती (जी नंतर रद्द झाली). शिवाय, टुंड्रातील अत्यंत कठीण परिस्थितीमुळे ते फक्त उशिरच्या हिवाळ्यात आणि सुरुवातीच्या वसंत ऋतूतच चालू शकत होते.
ऑगस्ट २०२४ मध्ये, राजकीय जोखमी टाळण्यासाठी इराण किंवा रशियामध्ये प्रवेश न करता, त्यांनी कझाकस्तानहून अझरबैजानपर्यंत कॅस्पियन समुद्र पोहून पार केला. हा १७९ मैलांचा प्रवास ३१ दिवस चालला, ज्यादरम्यान विश्रांतीसाठी सहाय्यक नौका उपलब्ध होत्या. त्यानंतर त्यांनी कॉकसस प्रदेश आणि तुर्की पायी पार केली आणि २०२५ मध्ये बोस्फोरस सामुद्रधुनी ओलांडून युरोपमध्ये प्रवेश केला.
२०२५ च्या उत्तरार्धात ते रोमानियामधून चालत होते आणि ब्रिटनपासून अवघ्या १,४०० मैलांवर होते. सध्या बुशबी हंगेरीमध्ये असून, त्यांच्या मूळ गावी—हुल, इंग्लंड—पासून सुमारे ९३२ मैल दूर आहेत. सर्व काही नियोजनाप्रमाणे झाले तर, कार्ल बुशबी हे जगाची अखंड आणि सलग पायी प्रदक्षिणा पूर्ण करणाऱ्या पहिल्या व्यक्तींमध्ये गणले जातील.
अटळ नियम, अढळ निर्धार
या संपूर्ण प्रवासात बुशबी यांनी एकही नियम मोडलेला नाही: प्रवास पुढे नेण्यासाठी कोणतेही यांत्रिक साधन वापरायचे नाही आणि पायी पोहोचेपर्यंत घरी परतायचे नाही.
ते म्हणतात, “मी प्रवास पुढे नेण्यासाठी कोणतेही वाहन वापरू शकत नाही आणि पायी पोहोचेपर्यंत घरी जाऊ शकत नाही. कुठे अडकलो, तर त्यातून मार्ग काढणं ही माझीच जबाबदारी आहे.”
हा प्रवास केवळ अंतर पार करण्याची गोष्ट नाही; तो मानवी इच्छाशक्ती, धैर्य आणि स्वप्नांवर अढळ विश्वास यांचा विजय आहे
